Hartvoordezaak.jpg

Harteloos?

2 MIN READ
gastblogger gastblogger

Daar lig je dan in bed, na te denken over de werkdag. Allerlei situaties en gedachtes passeren, zo ook de woorden van deze moeder; harteloze gezinsvoogden. Op het moment dat ik daar bewust bij stil sta, komt dit binnen en raakt het mij. Ik harteloos? 

Blijkbaar was ik niet de enige; toevallig kaart mijn collega, die ook betrokken is bij deze zaak, het de volgende dag aan tijdens ons gesprek. Wij staan samen stil bij deze uitspraak. Het is niet de eerste keer dat een ouder zich uitlaat over ons of over mij als persoon. Het verschil is alleen dat ik na bijna 3 jaar van mezelf had verwacht dat het mij persoonlijk minder zou raken. Dat ik inmiddels een olifantenhuid zou hebben opgebouwd of dat ik dit van mij af kon laten glijden. Oftewel, dat ik inmiddels wel een harteloze jeugd- en gezinsbeschermer zou zijn. Gewoon regie voeren, hulpverlening inzetten, de nodige besluiten nemen en daarna zit de werkdag er weer op en gaan wij vrolijk weer naar huis. Het is toch maar werk?  

Tranen 

En dan is daar toch de realiteit voor mij als jeugd- en gezinsbeschermer. In de nacht wakker worden en niet meer kunnen slapen, omdat ik mijzelf afvraag of ik het juiste heb gedaan in die ene situatie. Hoe zou het mogelijk nog anders kunnen? Maak ik wel het juiste besluit? Etcetera. Tijdens de vakantie toch digitaal aanwezig zijn bij die ene evaluatie, omdat het al zo lastig was om een evaluatie te plannen met alle agenda's van de betrokkenen.  Een zaak die met spoed is aangemeld; een baby van een paar weken oud die al is mishandeld. Je pakt het op, gaat ermee aan de slag en doet die dag wat nodig is. Eenmaal thuis komen de tranen van boosheid, onmacht en frustratie. Een kind dat nog maar net ter wereld is en die dit nu al heeft meegemaakt. Je gunt hem zoveel anders, zoveel meer.  

Harteloos? Wat zou ik dat af en toe graag willen. Het verdriet, de boosheid, de onmacht die dit werk soms met zich meebrengt niet meer voelen.  

Maar uiteindelijk ben ik toch gewoon een jeugdbeschermer met hart voor de zaak. Met passie voor mijn werk en de kinderen die mij nodig hebben. Het is toch maar werk? Nee. Niet voor mij.  

 

Artikel delen?
Welke beslissing is de juiste?

Zenuwachtig zit ik in de auto onderweg naar jou toe. Al sinds de start van de OTS ben ik hier mee bezig geweest, dat zijn nu ongeveer 4 maanden. Jij bent er ook veel mee bezig. Je stelt bijvoorbeeld veel vragen aan je pleegouders. En jJe wilt het nu ook wel eens van mij horen. Waar ga je nu eigenlijk wonen, waar mag je blijven?   

Mag ik dan bij jou?

Een echt thuis heb jij nog niet gehad. En dit terwijl een fijne plek die voor jou als thuis voelt nu juist zo belangrijk voor je is om je goed te kunnen ontwikkelen. Maar de plekken voor jou zijn niet vanzelfsprekend. Daar kun jij niets aan doen, zo is nu eenmaal het systeem: passende plekken zijn er niet genoeg. Toch doet het me pijn. Inmiddels ben je namelijk 16, en al 9 plekken verder.

Bij jou is altijd wat te beleven

Je hebt zelf niet zo’n fijn verleden en daar heb je ook last van. Je wordt regelmatig heel erg boos en gaat dan heel hard schreeuwen. Tijdens deze afspraak gaan we onze zorgen met jou bespreken. We hebben namelijk een Veilig Thuis-melding binnengekregen. Mijn collega en ik hebben ons voorbereid op een ingewikkeld gesprek. We weten niet goed wat we kunnen verwachten, hopelijk valt het mee.

Samen is beter dan alleen!

Ik draag mijn collega’s op handen, zou nooit meer andere collega’s willen, en kan echt mezelf zijn in het team. Maar wat voor invloed de samenwerking met mijn collega’s op mijn werkplezier had, realiseerde ik mij pas toen het even minder lekker ging…

Kun jij er gewoon even zijn voor mij?

Wat je ouders nu aan het doen zijn? Geen idee. Dat maakt voor nu ook even niet uit, want ik ben bij jou. Ik ben blij dat ik dat voor je kan doen. Er gewoon even voor je kan zijn wanneer je dit nodig hebt. Ook dat is onderdeel van mijn werk als jeugdreclasseerder.

De bloggers

Over ons

De Jeugd- & Gezinsbeschermers staat voor de bescherming van kwetsbare kinderen en het versterken van gezinnen en jongeren. Samen met het gezin of de jongere versterken we wat goed gaat en gaan we aan de slag met wat beter kan en moet. Met onze blogs geven we een inkijkje in ons werk: met verhalen over onze drive, wat ons raakt, wat ons verrast en waar we op vastlopen.

Blijf op de hoogte

    © Copyright 2023 De Jeugd- en Gezinsbeschermers
    Aan deze website kunnen geen rechten worden ontleend.