Één jaar was je, toen je zat te wachten totdat je moeder je kwam ophalen bij de kinderopvang. Waar bleef ze toch? Ze haalde je altijd op en samen gingen jullie dan naar huis. Je had een lieve moeder die vol in het leven stond. Ze was druk met studeren en de zorg voor jou. Het ontbrak je niet aan liefde en aandacht. Je ouders gingen vlak na jouw geboorte uit elkaar. Je vader zag je af en toe. Hij kwam dan naar het huis van je moeder om je te zien.

Machteloos zie ik hoe jij jezelf keer op keer van het leven probeert te beroven. Je hebt heel dringend hulp nodig, maar waar?

Een ondertoezichtstelling is één van de zwaarste maatregelen die opgelegd kan worden binnen de jeugdzorg. Je mag dan verwachten dat wanneer je kind onder toezicht gesteld wordt, je de juiste hulp zal ontvangen waardoor de thuissituatie verbetert. De praktijk is helaas anders.

Ik heb noodkreten voorbij zien komen, ook vanuit onze eigen organisatie. Echter heb ik deze onderwerpen al aangekaart in mijn eerdere blogs. Tijd voor iets anders!

Twee intelligente mensen. Goede baan, mooi huis, mooie auto. En drie nog mooiere kinderen. Toch is er haat, nijd en strijd. Er moeten koppen rollen. Het liefste die van de ander. Maar wat jullie niet zien is dat er al koppen rollen. Die van de kinderen.