Huilend kijk ik naar mijn telefoon. Zei je nou echt wat ik denk dat je zei? Was dit nou de druppel die de emmer deed overlopen? Serieus?
Dit is niet de week van mij en mijn team denk ik. Het is al de derde keer dat we plotseling op zoek moeten naar een andere plek. Gisteren hoorden we ook al dat twee broertjes niet meer welkom zijn bij hun woonplek. Drie kinderen waarvoor we in de hulpverlening een andere plek zoeken omdat zij niet mogen blijven om redenen die voor mij en de rest van het team onbegrijpelijk zijn. De voorwaarden waaraan een kind tegenwoordig moet voldoen, daar voldoet geen enkele puber aan. En al helemaal niet die bij de jeugdbescherming terecht komen.
We zoeken, zoals dat in de richtlijnen staat, altijd of kinderen in hun persoonlijk netwerk terecht kunnen. Vanuit daar kijken we verder. Dat is vaak ingewikkeld want ouders die uiteindelijk bij de jeugdbescherming terechtkomen, hebben vaak ruzie met de mensen om hen heen. Ze veroorzaken overlast in hun buurt en hebben daarom weinig mensen die nog iets voor hen willen doen. Vaak hebben zij alleen een professioneel netwerk om zich heen.
Zoeken naar een plaats in een professioneel netwerk
Voor de drie kinderen waarvoor wij met ons team op zoek zijn naar een passende plek, zoeken we ook naar een plaats in een professioneel netwerk. Professionele opvoeders die geleerd hebben om professioneel om te gaan met het gedrag van kinderen. Die in staat zijn om naar de oorzaak achter het gedrag van kinderen te kijken. Waarom doen ze wat ze doen? En ik weet uit ervaring, dat valt echt niet altijd mee. Maar wat ons opvalt wanneer wij op dit moment kinderen aanmelden, is dat er gevraagd wordt of ze zich aan de regels kunnen houden, een dagbesteding hebben, niet blowen of andere middelen gebruiken, afspraken na kunnen komen, geen grensoverschrijdend gedrag vertonen. En of zowel kinderen als ouders gemotiveerd zijn voor de uithuisplaatsing.
Op zoek naar de afwijzing die ze toch wel gaan krijgen
En wat denk je? Dit soort kinderen zijn een zeldzaamheid binnen de jeugdbescherming. Zeker kinderen die van plek naar plek gaan, laten steeds lastiger gedrag zien. Op zoek naar de afwijzing die ze toch wel gaan krijgen. Dan kunnen ze die meteen wel opzoeken, toch? En wij werken binnen de jeugdbescherming. Daar komen ouders, juist omdat ze niet mee willen of kunnen werken. Als jongeren dan toch blowen, te laat komen, grensoverschrijdend gedrag vertonen, of als ouders er niet achter kunnen staan, kunnen ze dan niet uit huis geplaatst worden? Waar moeten zij dan heen als het thuis niet veilig is?
Dus als je mij aan de telefoon zegt dat je mijn jongere na een plaatsing van 4 jaar niet meer kunt dulden in je huis en dat hij niet langer bij jou kan opgroeien, omdat hij drie keer niet thuis is komen eten, zijn kamer een rommel is, hij een keer geblowd heeft, vier keer te laat is gekomen op school en nu twee keer zonder overleg bij een vriend is blijven slapen, hang ik huilend op. Waar zal hij dan nu welkom zijn?