NOS STOCK JEUGDZORG 050.jpg

Als hij niet meer bij jou mag, waar is hij dan welkom?

2 MIN READ
Miranda Broersen Miranda Broersen

Huilend kijk ik naar mijn telefoon. Zei je nou echt wat ik denk dat je zei? Was dit nou de druppel die de emmer deed overlopen? Serieus? 

Dit is niet de week van mij en mijn team denk ik. Het is al de derde keer dat we plotseling op zoek moeten naar een andere plek. Gisteren hoorden we ook al dat twee broertjes niet meer welkom zijn bij hun woonplek. Drie kinderen waarvoor we in de hulpverlening een andere plek zoeken omdat zij niet mogen blijven om redenen die voor mij en de rest van het team onbegrijpelijk zijn. De voorwaarden waaraan een kind tegenwoordig moet voldoen, daar voldoet geen enkele puber aan. En al helemaal niet die bij de jeugdbescherming terecht komen.  

We zoeken, zoals dat in de richtlijnen staat, altijd of kinderen in hun persoonlijk netwerk terecht kunnen. Vanuit daar kijken we verder. Dat is vaak ingewikkeld want ouders die uiteindelijk bij de jeugdbescherming terechtkomen, hebben vaak ruzie met de mensen om hen heen. Ze veroorzaken overlast in hun buurt en hebben daarom weinig mensen die nog iets voor hen willen doen. Vaak hebben zij alleen een professioneel netwerk om zich heen.

Zoeken naar een plaats in een professioneel netwerk 

Voor de drie kinderen waarvoor wij met ons team op zoek zijn naar een passende plek, zoeken we ook naar een plaats in een professioneel netwerk. Professionele opvoeders die geleerd hebben om professioneel om te gaan met het gedrag van kinderen. Die in staat zijn om naar de oorzaak achter het gedrag van kinderen te kijken. Waarom doen ze wat ze doen? En ik weet uit ervaring, dat valt echt niet altijd mee. Maar wat ons opvalt wanneer wij op dit moment kinderen aanmelden, is dat er gevraagd wordt of ze zich aan de regels kunnen houden, een dagbesteding hebben, niet blowen of andere middelen gebruiken, afspraken na kunnen komen, geen grensoverschrijdend gedrag vertonen. En of zowel kinderen als ouders gemotiveerd zijn voor de uithuisplaatsing. 

Op zoek naar de afwijzing die ze toch wel gaan krijgen

En wat denk je? Dit soort kinderen zijn een zeldzaamheid binnen de jeugdbescherming. Zeker kinderen die van plek naar plek gaan, laten steeds lastiger gedrag zien. Op zoek naar de afwijzing die ze toch wel gaan krijgen. Dan kunnen ze die meteen wel opzoeken, toch? En wij werken binnen de jeugdbescherming. Daar komen ouders, juist omdat ze niet mee willen of kunnen werken. Als jongeren dan toch blowen, te laat komen, grensoverschrijdend gedrag vertonen, of als ouders er niet achter kunnen staan, kunnen ze dan niet uit huis geplaatst worden? Waar moeten zij dan heen als het thuis niet veilig is? 

Dus als je mij aan de telefoon zegt dat je mijn jongere na een plaatsing van 4 jaar niet meer kunt dulden in je huis en dat hij niet langer bij jou kan opgroeien, omdat hij drie keer niet thuis is komen eten, zijn kamer een rommel is, hij een keer geblowd heeft, vier keer te laat is gekomen op school en nu twee keer zonder overleg bij een vriend is blijven slapen, hang ik huilend op. Waar zal hij dan nu welkom zijn? 

Artikel delen?
Kun jij er gewoon even zijn voor mij?

Wat je ouders nu aan het doen zijn? Geen idee. Dat maakt voor nu ook even niet uit, want ik ben bij jou. Ik ben blij dat ik dat voor je kan doen. Er gewoon even voor je kan zijn wanneer je dit nodig hebt. Ook dat is onderdeel van mijn werk als jeugdreclasseerder.

Zien ze mij wel als mens?

Soms, als ik naar huis rijd en mijn werkdag overzie, vraag ik me af: zien mensen mij wel als mens? Als jeugdbeschermer sta ik er voor de kinderen. Kinderen die het niet zo getroffen hebben in het leven, kinderen die zelf niet kunnen benoemen wat zij nodig hebben en kinderen van liefdevolle ouders, die om wat voor redenen dan ook overweldigd zijn door het opvoederschap en die het daardoor niet altijd lukt om goede keuzes te maken. Daarnaast ben ik er voor ouders, om samen te werken, samen een weg te vinden voor de beste toekomst voor hun kind. Maar mijn goede bedoelingen, als jeugdbeschermer en als mens, worden soms over het hoofd gezien. 

“Kak, vergeten mijn voicemail af te luisteren!”

Mijn to do-lijst is meer dan een A4 lang. In mijn mailbox zitten 84 ongeopende mailtjes. Mijn WhatsApp heeft 19 onbeantwoorde berichten. Teams heeft vier berichten te lezen. In ons registratiesysteem staan 17 notificaties voor me klaar. Drie afspraken in mijn agenda.

Een leeuw

Een voorlopige ondertoezichtstelling én een crisis uithuisplaatsing. De Raad voor de Kinderbescherming belt ons om over te dragen. Mijn collega en ik hebben weinig informatie, maar er moet wel gehandeld worden. Het raadsrapport is zeer kort. Jij bent in ieder geval een klein jongetje van 9 jaar die niet meer bij zijn opa en oma kan wonen. Mijn collega en ik zitten in de auto naar jou toe. Onderweg leest zij me voor uit het summiere dossier dat wij tot onze beschikking hebben. Er is weinig informatie, je bent niet eerder in zicht geweest bij het wijkteam, Veilig Thuis of bij ons. 

Harteloos?

Daar lig je dan in bed, na te denken over de werkdag. Allerlei situaties en gedachtes passeren, zo ook de woorden van deze moeder; harteloze gezinsvoogden. Op het moment dat ik daar bewust bij stil sta, komt dit binnen en raakt het mij. Ik harteloos? 

De bloggers

Over ons

De Jeugd- & Gezinsbeschermers staat voor de bescherming van kwetsbare kinderen en het versterken van gezinnen en jongeren. Samen met het gezin of de jongere versterken we wat goed gaat en gaan we aan de slag met wat beter kan en moet. Met onze blogs geven we een inkijkje in ons werk: met verhalen over onze drive, wat ons raakt, wat ons verrast en waar we op vastlopen.

Blijf op de hoogte

    © Copyright 2023 De Jeugd- en Gezinsbeschermers
    Aan deze website kunnen geen rechten worden ontleend.